De vraag of de kip of het ei op de eerste plaats kwam, is een klassiek filosofisch en wetenschappelijk raadsel, dat vaak wordt gesteld om ideeën over causaliteit en de oorsprong van het leven te onderzoeken. Op dezelfde manier moet het debat over microgroenten versus tuinkers in Nederland worden uitgepakt en moet er verder onderzoek naar de hoofdoorzaken worden gedaan om ons te helpen het land beter in te delen.

Geschiedenis van het gebruik van tuinkers

Zoals vermeld in het vorige artikel: Ontdek de 3 belangrijkste verschillen tussen microgreens en tuinkers , hebben cressen een lange geschiedenis van culinair gebruik, die duizenden jaren teruggaat. Er wordt aangenomen dat tuinkers, vooral tuinkers (Lepidium sativum), al sinds de oudheid wordt geconsumeerd vanwege zijn culinaire en geneeskrachtige eigenschappen.

In het oude Egypte werd al in 1550 vGT tuinkers verbouwd en gebruikt als voedsel en als medicijn . De oude Grieken en Romeinen waardeerden tuinkers ook vanwege de peperige smaak en de vermeende gezondheidsvoordelen . Ze gebruikten het in salades, soepen en als garnering.

Een van de vroegste vermeldingen van tuinkers in de Europese keuken dateert van rond de 1e eeuw na Christus in de geschriften van Plinius de Oudere, een Romeinse natuuronderzoeker en filosoof. In zijn werk "Naturalis Historia" beschreef hij verschillende soorten tuinkers en hun toepassingen, waarmee hij de aanwezigheid ervan in de Romeinse keuken aangaf.
De precieze datum waarop tuinkers voor het eerst werd gegeten is moeilijk vast te stellen, gezien de lange geschiedenis en de wijdverbreide teelt in verschillende culturen. Historische gegevens en archeologisch bewijs suggereren echter dat tuinkers al duizenden jaren wordt geconsumeerd, waardoor het een van de vroegst verbouwde groenten in de menselijke geschiedenis is.

Oorsprong van microgroenten

Laten we beginnen met de term: "microgroen". Dit is een samengesteld woord dat 'micro' en 'groen' combineert. Eenvoudigweg bedacht om het kleine formaat en de jeugdige groene uitstraling van deze eetbare planten te beschrijven. Hier is een overzicht van de twee componenten:

1. Micro: Het voorvoegsel ‘micro-’ komt van het Griekse woord ‘mikros’, wat klein of minuut betekent. Het wordt in de wetenschappelijke terminologie vaak gebruikt om iets heel kleins of op microscopische schaal aan te duiden.
2. Groen: Deze term verwijst naar de kleur van de planten, evenals hun aard als eetbare groenten.

In een notendop: wanneer gecombineerd, beschrijft "microgroen" de kleine, zachte eerste twee bladeren of scheuten van eetbare planten die in een vroeg groeistadium worden geoogst. De term weerspiegelt het idee van klein formaat en benadrukt tegelijkertijd de frisse, levendige groene kleur die kenmerkend is voor deze jonge planten. Het communiceert effectief het concept van het oogsten van planten in een juveniel stadium voor culinair gebruik.

Bovendien heeft het afgelopen decennium eindelijk aangetoond wat de oude Egyptenaren en Romeinen wisten over de gezondheids- en voedingsvoordelen, maar niet in staat waren deze te meten en te evalueren. In die zin heeft het ons meer dan 2000 jaar gekost om een ​​traditie te ondersteunen die verdwenen is en lange tijd over het hoofd is gezien. Recente gezondheids- en voedingswetenschappelijke publicaties hebben de verbazingwekkende gezondheidsvoordelen van microgroenten onthuld, omdat ze ongelooflijk veel voedingsstoffen bevatten (gemeten meer dan 40 keer hoger te zijn dan hun volwassen tegenhangers), een biologische beschikbaarheid van rijke voedingsstoffen hebben en uit een grote verscheidenheid aan voedingsstoffen bestaan. een klein hapje.

De opkomst van de microgroente

Het telen en consumeren van microgroenten kwam aan het eind van de 20e en het begin van de 21e eeuw in een stroomversnelling, vooral in de culinaire en gezondheidsvoedingsindustrie. Hoewel het moeilijk is om de exacte oorsprong vast te stellen, hebben verschillende factoren bijgedragen aan de opkomst van de microgroente.

1. Trends in de Californische keuken en gastronomische gerechten

California Cuisine, populair in de jaren zeventig en tachtig, legde de nadruk op verse, lokaal geproduceerde ingrediënten en innovatieve culinaire technieken. Chef-koks in Californië en andere culinaire centra begonnen te experimenteren met een grote verscheidenheid aan verse producten, waaronder microgroenten, om de smaken en presentatie te verbeteren.

2. Gezondheids- en voedingsbewustzijn

Met het toenemende bewustzijn van de gezondheidsvoordelen van vers fruit en groenten, was er een groeiende belangstelling voor het opnemen van voedsel dat rijk is aan voedingsstoffen in diëten. Microgroenten, geoogst in een vroeg groeistadium, wanneer ze boordevol voedingsstoffen zitten, spraken gezondheidsbewuste consumenten aan.

3. Stadslandbouw en tuinieren

Door de opkomst van stadslandbouw en tuinbouwbewegingen konden mensen hun eigen voedsel verbouwen, zelfs in beperkte ruimtes. Microgreens, die gemakkelijk binnenshuis in kleine containers kunnen worden gekweekt, zijn een populaire keuze geworden voor hoveniers die verse groenten aan hun maaltijden willen toevoegen.

4. Restauranttrends en foodmedia

Toen chef-koks microgroenten begonnen te gebruiken om visuele aantrekkingskracht en smaak aan hun gerechten toe te voegen, kreeg deze trend aandacht in de culinaire wereld. Voedselmedia, waaronder kookprogramma's, tijdschriften en websites, brachten het gebruik van microgroenten in recepten onder de aandacht, waardoor de trend verder populair werd onder thuiskoks en voedselliefhebbers.

5. Beschikbaarheid van zaden en kweekbenodigdheden

De beschikbaarheid van een grote verscheidenheid aan zaden en kweekbenodigdheden voor microgroenten maakte het voor individuen en bedrijven gemakkelijker om hun eigen microgroenten te gaan kweken. Deze toegankelijkheid heeft bijgedragen aan de wijdverbreide acceptatie van microgroenten in zowel commerciële keukens als thuisomgevingen.

Dit is een steeds groeiende trend in Nederland en Europa, omdat veel mensen nu geïnteresseerd zijn in waar ze microgroenten kunnen kopen, wat de gezondheidsvoordelen zijn en hoe ze vandaag de dag kunnen beginnen met kweken.

3 Belangrijkste verschillen

1. Plantenvariëteit

• Microgreens kunnen afkomstig zijn van verschillende soorten groenten, kruiden of zelfs granen. Ze worden geoogst wanneer de eerste echte bladeren zich hebben ontwikkeld, meestal binnen 7-21 dagen na ontkieming, afhankelijk van de plantensoort. Voorbeelden van andere soorten microgroenten zijn: broccoli, radijs, zonnebloemscheuten, erwtenscheuten, amarant en meer.

• Tuinkers is wetenschappelijk bekend als Lepidium sativum en behoort tot de mosterdfamilie, ook wel de Cruciferae-familie genoemd. De term "Cruciferae" is afgeleid van het Latijnse woord voor kruis en weerspiegelt de karakteristieke kruisvormige bloemen van kruisbloemige groenten. Deze botanische familie omvat een breed scala aan planten, waaronder zowel onkruid als cultuurplanten die voor consumptie worden gekweekt. Onder hen valt tuinkers, of pepergras, op als een van de meest geteelde soorten.

• Tuinkers (Lepidium sativum) kent in Nederland een lange geschiedenis van teelt en culinair gebruik, die al eeuwen teruggaat. In het Nederlands staat het bekend als "tuinkers" of simpelweg "kers". De teelt en consumptie ervan zijn populair vanwege de peperige smaak en voedingswaarde.

• Waterkers ( Nasturtium officinale) heeft een lange geschiedenis van teelt en gebruik in Europa, die teruggaat tot de oudheid

2. Smaakprofiel

• Microgreens omvatten een breed scala aan smaken, afhankelijk van de plantensoort. Ze kunnen peperig, kruidig, zoet of nootachtig zijn, afhankelijk van het type plant.

• Tuinkers , vooral tuinkers en waterkers, heeft een kenmerkende peperige smaak.

3. Rijpheid bij de oogst

• Microgreens worden geoogst net nadat de eerste echte bladeren zich hebben ontwikkeld, meestal binnen 7-21 dagen na ontkieming.

• Tuinkers wordt doorgaans in een iets volwassener stadium geoogst dan microgroenten.

Babygroenten en Microgroenten

Om nog een voorbeeld te gebruiken van hoe slecht geïnformeerd de Nederlandse samenleving is bij het gebruik van het woord ‘kers’ om ‘microgroenten’ te beschrijven, komt de term ‘babygroenten’ in me op. De term "babygroen" verwijst doorgaans naar jonge, zachte bladeren van verschillende groene salades en bladgroenten die in een vroeg groeistadium worden geoogst. Deze groenten worden geoogst als ze nog klein en zacht zijn, voordat ze volledig volwassen zijn.

In tegenstelling tot microgroenten, die in een zeer vroeg groeistadium worden geoogst (meestal nadat de eerste echte bladeren zich hebben ontwikkeld), worden babygroenten iets later in het groeiproces geoogst. Babygroenten zijn groter dan microgroenten, maar nog steeds kleiner en delicater dan volwassen bladeren.

Veel voorkomende soorten babygroenten zijn babyspinazie, babykool, babyrucola en verschillende soorten sla, zoals babyromaine en babymixgroenten. Ze worden vaak voorverpakt verkocht in supermarkten of vers geoogst uit eigen tuinen of boerderijen. In tegenstelling tot Microgreens is er sprake van acceptatie van het product en het dagelijks gebruik ervan.

Conclusie

Het ontbreekt de eetcultuur in Nederland momenteel aan begrip en waardering voor de traditionele teelt en consumptie van microgroenten, die door oude beschavingen zoals de Egyptenaren, Grieken en Romeinen werden gebruikt voor zowel levensonderhoud als medicinale doeleinden. Dit gebrek aan bewustzijn wordt verergerd door de dominante aanwezigheid van een industrie die gedijt bij het handhaven van de status quo door middel van een door schaarste gedreven economie, die zich voornamelijk richt op luxe vestigingen zoals dure Michelin-sterrenrestaurants of exclusieve winkels die alleen voor leden toegankelijk zijn.

Als gevolg hiervan heeft het merendeel van de Nederlandse voedingsindustrie en -cultuur tuinkers verkeerd gelabeld en verkeerd voorgesteld als een microgroente, in plaats van deze te erkennen als één variëteit binnen de bredere categorie van microgroenten. Totdat er meer bewustzijn ontstaat over de gezondheidsvoordelen en de historische betekenis van microgroenten, zal deze verkeerde voorstelling van zaken waarschijnlijk blijven bestaan.

Niettemin evolueert het landschap rondom deze microgroenten voortdurend, ondanks de uitdagingen bij het onderscheiden van tuinkers en microgroenten. Microgreens symboliseren nu een bredere voedselbeweging die wereldwijd aan kracht wint. Nu een toenemend aantal telers, voedingsdeskundigen, gezondheidsexperts en gewetensvolle eters bijdragen aan de populariteit van microgroenten, is de teelt en consumptie ervan wijdverspreid geworden in culinaire kringen over de hele wereld. Deze groeiende belangstelling weerspiegelt een verschuiving naar gezondere eetgewoonten en een grotere waardering voor de voedingswaarde en culinaire veelzijdigheid van microgroenten. Naarmate deze beweging zich blijft ontwikkelen, zal dit waarschijnlijk leiden tot een groter bewustzijn en begrip van microgroenten, waardoor het onderscheid tussen deze groenten en andere groenten, zoals tuinkers, duidelijk wordt.

Referenties:

Deze artikelen behandelen verschillende aspecten van microgroenten, waaronder hun voedingswaarde, antioxiderende eigenschappen, teeltmethoden en effecten van omgevingsfactoren op hun groei en ontwikkeling. U kunt toegang krijgen tot deze artikelen via academische databases of universiteitsbibliotheken voor meer diepgaande informatie.

Kyriacou, MC en ES Rouphael. "Microgreens: nieuw, vers en functioneel voedsel om de volledige waarde van biodiversiteit te ontdekken." Journal of Functional Foods 40 (2018): 16-29.

Xiao, Zhenlei en Qin Wang. "Totale fenol-, flavonoïde-, anthocyanine- en carotenoïdegehalten en antioxiderende eigenschappen van drie variëteiten Brassica-microgroenten." Voedselchemie 239 (2018): 1157-1164.

Xiao, Zhenlei en Qin Wang. "Peperzaailingen (Capsicum annuum) gekweekt onder sterk blauw en rood licht hebben een groter bladoppervlak, vers gewicht, antioxidantcapaciteit en fotosynthese vergeleken met die gekweekt onder ontladingslicht met hoge intensiteit." Journal of Agricultural and Food Chemistry 67.33 (2019): 9337-9344.

Yang, Tian, ​​et al. "Het gehalte aan bioactieve componenten in broccoli, zoals beïnvloed door de toepassing van verschillende meststoffen en gewasbeschermingsstrategieën in biologische productiesystemen." Voedselchemie 268 (2018): 141-149.

Zheng, Weijian, et al. "Effecten van bestraling met lichtgevende dioden op de groei van Brassica chinensis var. parachinensis microgreens onder een fabriekssysteem." Voedselchemie 301 (2019): 125268.